ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 1 ΜΑΗ 11:00 ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ
(και στην Αίγινα: παραλία-Παλιά Προβλήτα 11:00, από κοινού με τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Π.Ε ν. Αργοσαρωνικού και το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Δήμου Αίγινας)
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η απεργία της Πρωτομαγιάς είναι η μέρα που μας θυμίζει το διπλό χρέος που έχουμε ως εκπαιδευτικοί: να τιμήσουμε όσους και όσες αγωνίστηκαν και αγωνίζονται να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για τους εργαζομένους και να δώσουμε τη σκυτάλη αυτών των αγώνων στη νέα γενιά.
Και εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε γίνει μάρτυρες της βαρβαρότητας που ζουν οι λαοί, ακόμα και στις «προνομιούχες» χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Β. Αμερικής, αλλά και των σπουδαίων αγώνων που δίνουν οι συνάδελφοί μας. Στη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη χώρα μας οι εκπαιδευτικοί μαζί με όλους τους εργαζομένους βγαίνουν στο δρόμο, παλεύουν, διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τους μαθητές τους.
Η Πρωτομαγιά είναι μέρα Μνήμης και Αγώνα, είναι η μέρα των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο!
Την ίδια στιγμή περισσεύουν οι φωνές του «ρεαλισμού» και της υποταγής που ακούγονται από την κυβέρνηση, τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ, τα κόμματα των μεγαλοεπιχειρηματιών: «το σχολείο και η εκπαίδευση θα βελτιωθούν μέσα από την αξιολόγηση», «ο συνδικαλισμός ευθύνεται για την κατάσταση στην Παιδεία», «μάταια παλεύουμε, αυτά έχουν περάσει σε όλη την Ευρώπη» και άλλα παρόμοια.
Τα τελευταία χρόνια όμως ο κλάδος έδωσε με ψηλά το κεφάλι σπουδαίες μάχες για τα εργασιακά του δικαιώματα και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών:
· σταθήκαμε όρθιοι στην πανδημία και με όλα τα μέσα στηρίξαμε τους μαθητές μας, την ώρα που η κυβέρνηση δεν έδινε τα απαραίτητα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.
· αντιπαλέψαμε την κατηγοριοποίηση των σχολείων, αρνούμενοι να γίνουμε συμμέτοχοι στους διαχρονικούς αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων μέσα από τη λεγόμενη «αξιολόγηση της σχολικής μονάδας».
· παρά το ότι η κυβέρνηση με τραμπούκικες μεθοδεύσεις, με τις γνωστές καλολαδωμένες «δημοσιογραφικές» πένες και με τη συνδρομή της ταχύτατης -σε αυτά και μόνο τα θέματα- δικαιοσύνης κήρυξε τις κινητοποιήσεις μας 6 φορές παράνομες, συνεχίζουμε να αντιδρούμε στην κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών.
· σημάναμε συναγερμό για τα τεράστια κτηριακά προβλήματα των σχολείων, προβλήματα που σε πολλές περιπτώσεις καθιστούν τα σχολεία επίφοβα για τραγικά δυστυχήματα, την ώρα που η κυβέρνηση διαβεβαίωνε υποκριτικά ότι «όλα βαίνουν καλώς» (βλέπε πρόσφατα 13ο ΓΕΛ Πειραιά κ.α.). Τώρα πια κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δε γνωρίζει, ότι δεν έχει ενημερωθεί, ότι δεν έχει ευθύνη.
· Είπαμε “δεν πάει άλλο” με την τραγική υποχρηματοδότηση”, που έχει σαν αποτέλεσμα να απειλούνται σχολεία, ακόμα και με διακοπή ρεύματος!!! (βλέπε σχολεία Δήμου Πειραιά, 1ο ΓΕΛ Κορυδαλλού).
· μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς τους βγήκαμε στο δρόμο και δε μείναμε σιωπηλοί στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών.
Πιάνουμε το νήμα των σπουδαίων αγώνων του λαού μας και επάξια το φέρνουμε στο σήμερα, απαιτώντας ασφαλή κτήρια, σύγχρονες υποδομές, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους τους μαθητές, ενιαία εκπαίδευση για όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας, οικονομικής κατάστασης, κοινωνικής τάξης.
Παρά τη λυσσαλέα επίθεση που δεχόμαστε, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του κλάδου έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους και είναι κομμάτι της γενικότερης πάλης των εργαζομένων. Στην Ελλάδα και την Ευρώπη οι εργαζόμενοι σηκώνουν κεφάλι, αρνούνται να ζήσουν με τα ψίχουλα που περισσεύουν από το πλούσιο γεύμα του Ταμείου Ανάκαμψης που δίνουν οι κυβερνήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις. Αρνούνται να ζήσουν με τα κάθε είδους pass.
Οι εργαζόμενοι στην E-food, τη Wolt, την COSCO, το σύνθημα «οι νεκροί μας-τα κέρδη σας» που κυριάρχησε στις πολυήμερες κινητοποιήσεις στη χώρα μας μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών, οι διαδηλώσεις των συναδέλφων μας στη Μεγάλη Βρετανία, οι απεργίες σε Βέλγιο και Γερμανία, η ολομέτωπη σύγκρουση των εργαζομένων στη Γαλλία που αμφισβητούν ανοιχτά όχι μόνο την κυβέρνηση Μακρόν αλλά συνολικά τις πολιτικές αποφάσεις και επιλογές των κομμάτων του κεφαλαίου, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι τίποτα δε μένει στατικό και αμετάβλητο, ότι όλα μπορούμε να τα αλλάξουμε με τον αγώνα μας.
Και αυτές ακριβώς οι κινητοποιήσεις είναι τα καλύτερα στεφάνια τιμής που οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να αποδώσουμε στους νεκρούς εργάτες της Πρωτομαγιάς του Σικάγου το 1886, στους εκτελεσμένους της Πρωτομαγιάς στην Καισαριανή το 1944, στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους σε όλες τις χώρες και εποχές.
«Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά! Βαδίζουμε στον δρόμο των εργατών του Σικάγο! Από το Σικάγο έως την Καισαριανή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξική!».