Πλειάδα εκπαιδευτικών στις μέρες μας ή μέλη των οικογενειών τους αντιμετωπίζουν χρόνια σοβαρότατα προβλήματα υγείας. Διαθέτουν δε προς επιβεβαίωση αυτών σχετική επικύρωση από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ).
Ωστόσο, με εξαίρεση τη δυνατότητα λήψης άδειας που προβλέπει ο νόμος 4674/2020, άρθρο 47, παράγραφος 1α (έως 22 ημέρες ή επιπλέον 6 ημέρες από την κανονική άδεια – βλέπε στο τέλος), δεν προβλέπεται για τους εκπαιδευτικούς αυτούς καμία άλλη διευκόλυνση.
Ιδιαίτερα, απουσιάζει κάθε πρόβλεψη για μείωση του διδακτικού τους ωραρίου και δυνατότητα άσκησης διοικητικού έργου στο σχολείο για ορισμένες ώρες τη βδομάδα.
Ενώ σε όλο τον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα προβλέπεται μείωση εργασιακού ωραρίου κατά 1 ώρα την ημέρα, στους εκπαιδευτικούς, με πρόσχημα το διαχωρισμό εργασιακού και διδακτικού ωραρίου, δεν υπάρχει καμία μέριμνα.
Σαν αποτέλεσμα, δεκάδες εκπαιδευτικοί στον Πειραιά, με βεβαιωμένη αναπηρία, δεν έχουν ουσιαστικά καμία διευκόλυνση, ώστε να μπορέσουν να παραμείνουν στο σχολείο, όπως επιθυμούν. Ωθούνται μάλιστα, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΥΠΑΙΘ, να αιτηθούν αλλαγή καθηκόντων από τις αρμόδιες πρωτοβάθμιες υγειονομικές επιτροπές, που συνεπάγεται ολική απαλλαγή από τα διδακτικά τους καθήκοντα (για κάθε έτος). Ουσιαστικά, ωθούνται εκτός σχολικής τάξης, γεγονός επιζήμιο πολλαπλά, τόσο για το σχολείο/τους μαθητές και τις μαθήτριες, όσο και για τους ίδιους.
Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Ως έχει, είναι μη αποδεκτή από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, διότι καταργεί την αρχή της ίσης μεταχείρισης στην απασχόληση και την εργασία. Οι εκπαιδευτικοί με αναπηρία δεν ζητούν ελεημοσύνη, στην πλειοψηφία τους είναι μάχιμοι παιδαγωγοί, με χρόνια προσφοράς στην εκπαίδευση. Θέλουν και πρέπει να συνεχίσουν να διδάσκουν. Το ΥΠΑΙΘ οφείλει να θεσμοθετήσει μείωση του διδακτικού ωραρίου σε όσους και όσες διαθέτουν πιστοποίηση από ΚΕΠΑ, ως ελάχιστο μέτρο στήριξής τους, ώστε να μπορούν να ασκήσουν ισότιμα το έργο τους, με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς. Η παρουσία τους στην τάξη, η δια ζώσης επαφή με τους μαθητές, βοηθά τόσο την ομαλή λειτουργία του σχολείου όσο και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία, των οποίων ο αναγκαστικός «παροπλισμός» οδηγεί σε απαξία κι αδυναμία παραγωγής παιδαγωγικού έργου.
Τέλος, δεν δίνεται καν η δυνατότητα ο/η εκπαιδευτικός, αντί της χρήσης της άδειας έως 22 ημερών του νόμου 4674/2020, που σημαίνει απουσία 22 ημερών από το σχολείο μέσα στο σχολικό έτος, να μπορεί εναλλακτικά να κάνει χρήση μείωσης διδακτικού ωραρίου ορισμένες ώρες τη βδομάδα. Κάτι τέτοιο, θα διευκόλυνε αφάνταστα, εκτός από τους εκπαιδευτικούς, τον προγραμματισμό της σχολικής μονάδας, σε ετήσια και σταθερή βάση.
Διεκδικούμε:
1) Μείωση κατά μία τουλάχιστον διδακτική ώρα ημερησίως του διδακτικού ωραρίου (τουλάχιστον 5 την εβδομάδα από το αντίστοιχο διδακτικό ωράριο του εκπαιδευτικού) – Αντικατάσταση των απωλεσθεισών διδακτικών ωρών με γραμματειακή υποστήριξη στο σχολείο οργανικής θέσης, εφόσον δεν υπάρχει γραμματεία στα δημόσια σχολεία και η γραφειοκρατική εργασία έχει δραματικά αυξηθεί.
2) Μέχρι τη θεσμοθέτηση του παραπάνω, δυνατότητα μείωσης διδακτικού ωραρίου, σε σταθερή εβδομαδιαία βάση, αντί της χρήσης της άδειας των 22 ημερών που προβλέπει ο νόμος 4674/2020.
Οι διατάξεις του νόμου 4674/2020, άρθρο 47, παράγραφος 1α:
“Υπάλληλοι που πάσχουν ή έχουν σύζυγο ή τέκνο που πάσχει από νόσημα, το οποίο απαιτεί τακτικές μεταγγίσεις αίματος ή χρήζει περιοδικής νοσηλείας, δικαιούνται ειδική άδεια με αποδοχές έως είκοσι δύο (22) εργάσιμες ημέρες τον χρόνο” ή
“Υπάλληλοι που δεν υπάγονται στην παράγραφο 2 και έχουν ποσοστό αναπηρίας πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω, ή ανήλικα ή ενήλικα τέκνα, τα οποία δεν εργάζονται λόγω της αναπηρίας αυτής, με ποσοστό αναπηρίας πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω, δικαιούνται ειδική άδεια έξι (6) εργάσιμων ημερών με αποδοχές κάθε χρόνο, επιπλέον της κανονικής”.